INDIE (IV)

TANIEC I MUZYKA
(ciąg dalszy)








MUZYKA
Muzyka Azji Południowej nie jest jednorodna, inna na północy, inna na południu, na wsi i w mieście, w wykonaniu kobiet imężczyzn. W Europie najbardziej znane są koncertowe gatunki z Indii Północnych, których korzenie sięgają muzłumańskich i radżpuckich dworów.

Południowoindyjska muzyka koncertowa posługuje się skalą 7-stopniową, a nuty (swara) oktawą: sa, ri, ga, ma, pa, dha, ni. Istotne w muzyce Hindustanu i Karanataki jest rozumienie bliźniaczych pojęć raga i tala.
RAGA - (na północy) określa, które nuty mogą być wykorzystane w danym utworze oraz pory dnia, kiedy dane ragi mogą być wykonywane.
- (na południu) wiąże się z tonacją i pożądaną postawą muzyka.
TALA - to nazwa powtarzających się rytmicznie cyklów. Słuchacza często odmierzają cykle, wskazując klaśnięciem na mocne takty, w kiwnięciem dłoni na słabe.

TRADYCJA PÓŁNOCNA
Khajal- gatunek wokalny najczęściej słyszany w salach koncertowych. Zazwyczaj prezentowane są dwie kompozycje: pierwsza- w wolnym tempie, druga- w tempie szybkim. Khajal wykonuje się przy akompaniamencie tabli(para kotłów) i -tradycyjnie- lutni szarpanej(sarangi). Lutnia strunowa szarpana tworzy stałe tło.

POLECAM: (Ravi Shankar)
1. http://www.youtube.com/watch?v=Joyk_EMtzn0
2. http://www.youtube.com/watch?v=4Q0ql-flIy4&feature=related


TRADYCJA POŁUDNIOWA
Mimo wspólnych pojęć raga, tala i swara, muzyka Karnataki różni się od odmiany północnej- o wiele mniejsze znaczenie ma w niej element improwizacji. Styl południowy odznacza się przywiązaniem do pieśni religijnych i tradycji bramińskiej( muzycy z północy byli muzłumanami). Muzyka Karnataki ma w przeważającej mierze charakter wokalny. Typowy zespół ma solistę, skrzypce, mrydangam (podwójny bęben), tambury, obecnie często zastępowaną przez elektroniczną piszczałkę, gliniany garnek używany jako idiofon i mały bęben stelażowy.


MUZYKA FILMOWA
Zdobyła rzesze fanów. Już pierwszy indyjski film dźwiękowy , Alam Ara urozmaicały wstawki taneczno-wokalne.

POLECAM:
1. http://www.youtube.com/watch?v=aX7pyAYRbEM
2. http://www.youtube.com/watch?v=RMZh5DioVaM&feature=related
3. http://www.youtube.com/watch?v=WqydJ3L1k4Y&feature=related
4. http://www.youtube.com/watch?v=waEXlvat5GA&feature=related
5. http://www.youtube.com/watch?v=0jUBEBbhowE&feature=related
6. http://www.youtube.com/watch?v=hZO4v3sdd6k&feature=related



MUZYKA I ŻYCIE Muzyka, a zwłaszcza śpiew kobiet, rozbrzmiewa podczas wszystkich ważnych wydarzeń, jak narodziny, śmierć czy ślub. Orszak weselny zazzwyczaj prowadzi zespół grający na bębnach, choć obecnie często zastępuje go orkiestra dęta, grająca piosenki filmowe.

MUZYCY ŚWIĄTYNNI W świątyniach Indii Południowych procesjom na cześć bóstw towarzyszy gra zespołu perija melam, złożonego z oboju i bębna klepsydrowego.

GRECJA

Sylwester

W Grecji pierwszy dzień Nowego Roku jest jednocześnie świętem Św. Bazylego, który znany był z dobroci dla innych. Greckie dzieci stawiają przy kominkach swoje buty z nadzieją, że Św. Bazylii przyjdzie i wypełni buty prezentami.

Tradycje noworoczne

Tradycja wykorzystania dziecka jako symbolu nowego roku została rozpoczęta w Grecji około 600 r. p.n.e. Było to związane z obchodami święta Dionizosa - boga wina, podczas którego paradowano z dzieckiem w koszyku, reprezentującym coroczne odrodzenie się Dionizosa i ducha płodności.

Japonia

Shogatsu czyli Nowy Rok

W Japonii wejście w nowy rok traktuje się jak rozpoczęcie nowego życia, dlatego bardzo istotne jest dla nich przygotowanie się do tak szczególnego momentu, jak i świętowanie go przez najbliższe 3dni. Japończycy starają się zakończyć stare sprawy oraz zrobić porządki nie tylko w domach, również w biurach (tak,by ich miejsca pracy, odpoczynku czy zabawy mogły wkroczyć w nowy rok jako "świeże"). Dość powszechnym zwyczajem jest palenie figurek Darumy, które wg Japończyków mają szczególną moc pomagania swemu właścicielowi w przezwyciężaniu życiowych niepowodzeń. Nabywa się je w sklepie w nowy rok jako ślepe lalki, którym domalowuje się jedno oko w celu spełnienia się marzenia, prośby,a drugie- jeśli się powiodło, marzenie się spełniło.A na końcu pali się je.

W ramach przygotowań dekoruje się swoje domy zrobionymi w origami żurawiami i żółwiami symbolizującymi szczęście, długowieczność i pokój.Do popularnych ozdób należą też kadomatsu (trzy ostro przycięte bambusy, związane słomą ryżową i przyozdobione gałązkami sosny)ustawianej po obu stronach wejścia do domu oraz shimenawa (wykonana ze słomy ryżowej, lin i skręconego w specyficzny sposób papieru) zawieszanej nad wejściem do domostwa.Ich zadaniem jest chronić mieszkanie, jak i mieszkańców przed złymi mocami. Prócz tego wysyła się noworoczne kartki z życzeniami i pozdrowieniami, których motywem przewodnim jest zwierze zodiakalne opiekujące się nadchodzącym rokiem. A wieczór noworoczny jest spędzany w rodzinnym gronie w oczekiwaniu na bicie Tsuri Gane, czyli buddyjskich dzwonów bez tzw. "serca", które dźwięk wydają poprzez uderzanie ich drewnianym młotem. Liczba uderzeń (108)nie tylko odsyła stary rok i wprowadza nowy, również mają uwolnić wiernych od 108 ziemskich pragnień o jakich mówi buddyzm.

W tym czasie wszystkie centra handlowe są pozamykane,dlatego niezbędne jest wcześniejsze przygotowanie typowych potraw takich jak:
Omochi - ryżowe ciasteczka,
Ozoni - zupy, do których dodaje się omochi,
Toso - specjalny rodzaj sake, zapewniający długowieczność; picie sake służy również temu, aby zatrzeć wszystkie gorzkie wspomnienia,


1. stycznia Japończycy udają się do świątyń (buddyjskich i shinto), gdzie modlą się o pomyślne zbiory oraz opiekę nad domem, rodziną, nawet składają sobie życzenia. Ten dzień jest szczególny zwłaszcza dla dzieci, które otrzymują wraz z życzeniami otoshi-dama - prezenty w postaci pieniędzy od rodziców i rodziny, jak i bliskich sąsiadów. Zaś w drugi dzień interpretuje się sny z 1. na 2.stycznia oraz wypisuje swoje postanowienia na cały rok. W Japonii istnieje przekonanie, że jaki będzie pierwszy dzień nowego roku jest wróżbą na następne dni, dlatego dbają oni, by czas płynął im pod znakiem spokoju i pozytywnych chwil. Zaleca się, aby w Nowy Rok często się śmiać, ma to zagwarantować szczęście w Nowym Roku. Unika się pracy, dlatego Japonki serwują tylko zimne i wcześniej przygotowane potrawy.

GRECJA

Boże Narodzenie w Grecji

Boże Narodzenie jest w Grecji drugim co do ważności świętem. Według tamtejszego Wschodniego Kościoła Ortodoksyjnego ważniejsza jest Wielkanoc. Grecki Kościół podobnie jak, Kościół katolicki, obchodzi Boże Narodzenie 25 grudnia. Prawie 95 procent ludności Grecji należy do Wschodniego Kościoła Ortodoksyjnego. Tworzył on jedność z Kościołem rzymskokatolickim do roku 1054, kiedy doszło do rozłamu. Mimo podobieństw, widać różnice w niektórych zwyczajach."Wielu Greków daje prezenty nie 24 grudnia, lecz 1 stycznia - w dzień swiętego Bazylego, po grecku " świetego Wasiliosa". Ale 25 grudnia świętowane są narodziny Chrystusa, ludzie idzą do kościoła, podobnie 24 wieczorem. Boże Narodzenie to czadla rodziny, który spędzamy razem".

Zwyczaj ubierania choinek w greckich domach pojawił sie całkiem niedawno. Grecy mają inny symbol świąt: Bożonarodzeniowy Statek, udekorowany światełkami. Pewnie dlatego, że Grecja jest krajem morskim. Boże Narodzenie w niektórych regionach poprzedzane jest 40-dniowym postem.

Potrawy świąteczne to między innymi słodycze: "Melomakarona"- ciasteczka nadziewane orzechami, które je się maczając je w miodzie, czy też "Kourambiedes" - białe ciasteczka posypane cukrem pudrem. W Nowy Rok Grecy jedzą wielki placek nazywany Wasilopita, który w środku ma schowane monety. Kto dostanie kawałek z pieniążkiem, ten będzie miał szczęście w nowym roku.Tradycyjnie w greckich domach symbolem świąt jest drewniana misa z kawałkiem drutu, na którym jest zawieszona. Przytwierdzona jest do niej gałązka bazylii zawinięta wokół drewnianego krzyża. Raz dziennie zanurza się krzyż i bazylię w poświęconej wodzie i kropi każdy pokój. Ma to chronić przed "Killantzaroi" - nieco złośliwymi krasnoludkami, którzy w tym światecznym czasie psocą w greckich domach.

GRECJA

TAŃCE GRECKIE

Taniec w Grecji, mimo określonej, tradycyjnej formy, jest przede wszystkim czymś bardzo osobistym, jest przeżywaniem i okazywaniem uczuć. Jest nieodłącznie związany z kulturą Grecji już od czasów starożytnych - i tak jest do dzisiaj. W Grecji istnieją setki tańców a tradycja wielu z nich jest wciąż bardzo żywa. Niektóre występują tylko lokalnie(np.na jednej wyspie czy w górskiej dolinie),inne znane są i chętnie tańczone przez większość Greków.

Tańce "miejskie" to:

+ zeibekiko




+ tsifteteli




+ chasapiko




+ hasaposerviko

Japonia

Boże Narodzenie

Japonia nie jest krajem chrześcijańskim,ale nawet i tam przyjęło się święto Bożego Narodzenia pod nazwą Kurisumasu ( pochodzi ze słowa ang. Christmas). Forma obchodzenia różni się od naszego.Otóż Boże Narodzenie można przyrównać do Walentynek. Sklepy posiadają świąteczny, zwykle biało-czerwony wystrój,a w tym dniu wiele par nakręca biznes poprzez kupowanie podarków, rezerwację hoteli i restauracji. Lokale w wigilijne popołudnie są wypełnione po brzegi, a ponadto wiele par ostatecznie kończy wieczór w jednym z „love hoteli”, co bogatsi decydują się na ekskluzywne apartamenty. Zakochani mają nadzieje, że te dni wpłyną szczególnie na ich życie uczuciowe. Ale w rodzinnym gronie nikt się nie spotyka,a święto nie zwalnia od pracy, lecz umila je dzięki wspólnej kolacji pracowników z szefem. Obowiązkowe jest zjedzenie tortu kurisumasu-keeki (z ang. Christmas cake), z którym związany jest przesąd: dziewczyna, która nie wyszła za mąż przed 25.rokiem życia jest jak wigilijny tort, którego po 25.grudnia nikt nie kupi ze względu na straconą wartość.

W rodzinie tradycja wygląda nieco inaczej, ale są obchodzone do momentu, gdy dzieci dorosną. Rodzice kupują ciasto, kurczaka i indyka, a wieczorem wraz z dziećmi przystępują do uroczystej kolacji. W niektórych domach można odnaleźć przyozdobioną choinkę. Nawet Święty Mikołaj został zaadoptowany, ale pod postacią Hoteiosho- jednego z bogów,który według legend był starym, buddyjskim mnichem z workiem na plecach i posiał oczy z tyłu głowy, które umozliwiały mu uważne przypatrywanie się zachowaniom dzieci. To jemu przypisuje się pozostawianie prezentów przy łóżku odnajdywanych przez dzieci rankiem 25.grudnia.

INDIE (III)

TANIEC I MUZYKA

Bogate tradycje sztuki widowiskowej Indii są tak samo różnorodne, jak ludy tego kraju. Współistnieją tu zarówno style klasyczne, jak bharata-natjam i kathak, muzyka Hindustanu (Indie Północne) i Karnataki (Indie Południowe), ludowe tradycje rytualne, a także muzyka filmowa i popularna.



TANIEC
Niektóre formy tańca i muzyki są częścią obrzędów religijnych,a większość czerpie inspirację ze świętych tekstów. Można wyrónić formy tańca i muzyki na: wykonywane podczas koncertów oraz te stanowiące od wieków część ludowych rytuałów związanych ze świętami i porami roku.

Siedem stylów przekształciło sie w wersję koncertową i uznaje sie je za formy klasyczne: świątynne tańce bharata-natjam, manipuri i odissi, spektakle taneczne kathakali i kućipudi, religijny taniec mohiniattam oraz dworski kathak.

Dzielą się zasadniczo na nrytta, czyli swobodne poruszanie się w rytm muzyki, i nrytja, wyrażanie uczuć za pomocą ruchu i mimiki. W tańcu uczestniczy całe ciało - pozycje i ruchy tułowia, głowy, rąk i nóg są sklasyfikowane jako anga, a różne wyrazy twarzy jako upanga. Rozróżnienie rodzajów pozycji na sutra (płaszczyzny poziome i pionowe) i bhanga (sposoby ułożenia ciała) wskazują na bliski związek kunsztu tańca i rzeźby.



BHARATA-NATJAM Najpopularniejszy ze stylów, nauczany i wykonywany w całych Indiach i poza nimi, mimo że jego kolebką jest Tamilnadu. Wywodzi się z tańca świątynnego. W rytuałach odprawianych na cześć świątynnych bóstw brały udział dewadasi, tancerki "poślubione bogom". Uważa się także, żę oddawały się bogom i lokalnemu władcy - protektorowi świątyni. Z tego powodu chciano zakazać tego tańca. Nie stało się tak dzięki Rekumini Dewi, która wypracowała "czystą postać" tego tańca - bharata-natjam.

Taniec jest przeważnie wykonywany przez jednego tancerza, nadal częściej przez kobiety niż mężczyzn. Towarzyszy mu muzyka stanu Karnataka, którą gra zespół ćinna melam. Dyrygent (nattuwanar) wybija rytm parą talerzy i zapowiada kolejne dżati - układy taneczne. Rytmiczność muzyki podkreślają bransolety z dzwoneczkami (ghungru), które tancerki noszą wokół kostek.

Według tradycji każdy występ powinien składać się z siedmiu etapów:

1. alarippu - modlitwa do patronującego bóstwa,
   
2. dżatiswaram - fragment techniczny wykorzystujący nrytta,
   
3. śabda - wprowadzenie do nrytja,
   
4. warnam - skomplikowany układ zawierający elementy nrytja i nrytt,
   
5. padam - część wyrażająca miłość poprzez nrytja,
   
6. tillana - dynamiczny fragment o skomplikowanej choreografii,
   
7. śloka - rytmiczna recytacja poezji religijnej.

TAŃCE:

1. http://pl.youtube.com/watch?v=PeNvwE5cuWI&feature=related

2. http://pl.youtube.com/watch?v=jctdyc2GqQE&feature=related

3. http://pl.youtube.com/watch?v=YM-qNjvjKPM&feature=related

ODISSI wywodzi się ze świątynnych
rytuałów odprawianych w stanie Orisa.

TAŃCE:

1. http://pl.youtube.com/watch?v=lqaHsYjw83I&feature=related

2. http://pl.youtube.com/watch?v=D37LNR3L-ks&feature=related

3. http://pl.youtube.com/watch?v=bCAJwfgC3ko&feature=related

MANIPURI Jedyny klasyczny styl z północno-wschodnich Indii. Taniec ten tańczą wisznuici w dolinie Manipuru, solo, w duecie lub grupie. Ta ostatnia odmiana nazywa się rasalila i jest formą czczenia Kryszny, obrazującą jego miłosne uniesienia z gopi (pasterkami).

TAŃCE:
1. http://www.youtube.com/watch?v=PsuNL_b7ghI






KATHAKALI Pochodzi ze stanu Kerala. Jest wykonywany wyłączni przez mężczyzn. Kathakali tańczy się do poetyckich fragmentów Ramajany i Mahabharaty, a jego harakterystyczne cechy to ekspresyjny,teatralny makijaż, kostiumy i ściśle skodyfikowane znaczenie każdego gestu.


TAŃCE:
1. http://www.youtube.com/watch?v=CMquphTYM3w





KUCHIPUDI wziął nazwę od wioski w delcie Kryszny-Godawari, a opracował go prawdopodobnie bramin telugu, Sidhjendra, czerpiąc tematy i motywy z Paridźatapaharany, opisującej historię Kryszny i jego małżonki Bhamy, oraz z filozoficznej rozmowy pasterki z braminem.


TAŃCE:
1. http://www.youtube.com/watch?v=0rHxZOvDY9A&feature=related

2. http://www.youtube.com/watch?v=AkPevxrMOt8&feature=related






MOHINIATTAM Tradycyjny taniec wywodzący się z Kerali. Religijny taniec, który jest domeną kobiet. Według legendy taniec stworzył bóg Wisznu, który pod postacią czarodziejki Mohini odczyniał w ten sposób klątwę demonów (danavas). Strój Mohiniattam jest zawsze całkowicie biały lub z czerwonymi lub złotymi wykończeniami. Włosy są związane w kok po lewej stronie , otoczony białymi kwiatami mogra z prostym ornamentem obwiązanym wokół koka. Biżuteria na szyi ogranicza się do "choker" i kashimali (jest to łąńcuch z "monet"). Na uszy tancerka zakłada toda, który jest okrągły jak moneta, oraz kolczyki jihumka.


TAŃCE:
1. http://www.youtube.com/watch?v=6QmIpVvb-wA






KATHAK Jego początki wiążą się z powstaniem hinduskiej muzyki na dworach Indii Północnych, a szczególnie khajal, thurmi i dadra. Tradycyjnie tańczony przez kurtyzany, charakteryzuje się niezwykle efektownymi piruetami i rytmicznym pobrzękiwaniem dzwoneczków w bransoletach okalających kostki tancerki.






TAŃCE:
1. http://www.youtube.com/watch?v=LDXLq8Ii868&feature=related
2. http://www.youtube.com/watch?v=cwUzXGpjYUk

WYSPY GRECKIE

KRETA

Nad Kreta wznosza sie groznie wygladajace, siegajace obloków góry, których niedostepnosc wywarla silny wplyw na charakter Kretenczyków. Ten wyspiarski lud, przez stulecia otoczony wynioslymi szczytami i odizolowany od swiata morzem, przywykl do niezaleznosci. Kolejni zdobywcy przybywali na wyspe i opuszczali ja, ale kretenska sklonnosc do indywidualizmu i umilowania wolnosci nigdy nie wygasly.

Góry, morze i starozytne zabytki skladaja sie na idylliczny wizerunek dzisiejszej Krety, przyciagajacej w wakacje tysiace turystów. Kreta wysunieta najdalej na poludnie z wysp greckich, chlubi sie czystym blekitnym morzem, piaszczystymi plazami i sloneczna pogoda. Wzdluz jej pólnocnego wybrzeza rozrzucone sa miejscowosci wypoczynkowe oraz zabytkowe miasta, takie jak Rethymnon i Chania. Urwiste wybrzeze poludniowe, a zwlaszcza jego zachodni odcinek, jest najbardziej dzikie. Ze wschodu na zachód wyspy, niczym jej kregoslup dlugosci 250 kilometrów, rozciagaja sie cztery wielkie lancuchy górskie. Jest to raj dla milosników chodzenia po górach i wspinaczki. Mozna tu podziwiac górski krajobraz i malownicze wawozy. Stolica wyspy, Iraklion , ze znanym Muzeum Archeologicznym, jest wygodnym punktem wyjsciowym do wycieczki do najwiekszego z minojskich palaców - Knossos .

WYSPY JOŃSKIE

Wyspy Jonskie, porosniete gajami oliwnymi i cyprysami, sa cale zielone i maja najbardziej zyzna ziemie ze wszystkich wysp greckich. Rozrzucone wzdluz zachodniego wybrzeza Grecji kontynentalnej, sa silnie zwiazane z kultura zachodnioeuropejska.
Kazda z wysp ma odrebny charakter: od malenkiej Paksos poroslej gajami oliwnymi, poprzez skalista Itake , po groznie piekna Kefalinie i górzysta Korfu .
Wyspy Jonskie sa rozrzucone wzdluz zachodniego wybrzeza Grecji. Na wyspach lato jest gorace i suche, ale w pozostalych porach roku klimat jest tam lagodny. Wysoki poziom opadów sprzyja bujnej wegetacji. Liczne plaze usytuowane sa w sasiedztwie gwarnych kurortów, gdzie kwitnie nocne zycie, lecz mozna znalezc i takie, które leza w spokojnych miejscach i sa rzadko odwiedzane przez turystów.
Miedzy Wyspami Jonskimi nie ma dobrych polaczen, ale na wiekszosc z nich łatwo dotrzec z lądu. Najlepsza baza do zwiedzania wysp pólnocnych jest Korfu, a poludniowych Kefalinia. Na calym archipelagu niewiele jest zabytków archeologicznych, a miejscowe muzea poswiecone sa glównie folklorowi oraz zwiazkom kulturalnym i historycznym z Europa. Turysci przyjezdzaja tu przede wszystkim, by spedzic urlop na plazy. Wieksze wyspy sa atrakcyjne zarówno dla zwolenników barów i dyskotek, jak i dla tych, którzy wola spokojny wypoczynek na wakacje w miejscowosciach, gdzie panuje rodzinna atmosfera. W glebi duzych wysp i na wysepkach, takich jak Meganisi kolo Lefkas, czy Mathraki , Othoni i Erikusa na pólnoc od Korfu, zycie mieszkanców toczy sie trybem niezmiennym od lat.

CYKLADY

Nazwa archipelagu pochodzi od slowa " kyklos ", czyli krag, poniewaz otacza on kolem swieta wyspe Delos . Jest najczesciej odwiedzana przez turystów grupa wysp greckich. Olsniewajaco biale domy, krete brukowane uliczki, koscioly z blekitnymi kopulami, wiatraki na wzgórzach oraz zachwycajace plaze - to idealne wyobrazenie greckiej wyspy.
Archipelag liczy 56 wysp, z których 24 sa zamieszkane, inne malenkie - pozostaja dziewicze, jeszcze inne to popularne letniska. Sa doskonalym miejscem na wakacje dla milosników slonca i morza oraz nocnych rozrywek, których nie brak na Mikonos i Ios . Siros , administracyjna i handlowa stolica regionu, jest jedna z niewielu wysp archipelagu, która nie musi opierac egzystencji tylko na turystyce. Zycie na Cykladach koncentruje sie glównie w miasteczkach, z reguly skladajacych sie z portu, górnego miasta, zwanego Chora i kastro .
Cyklady to w wiekszosci wyspy skaliste, z wyjatkiem Andros , Kea i Naksos , porosnietych lasami i bujna zielenia wypelniajaca doliny. Wyspy przyciagaja artystów, milosników wedrówek i tych, którzy szukaja spokojnej atmosfery.
Cyklady znane sa przede wszystkim z plaz oraz bialych miasteczek na szczytach klifów, skad roztaczaja sie zachwycajace widoki. Najslynniejszym z nich jest Fira na Santorynie . Mikonos i Ios znane sa ze swych plaz, ale równie piekne piaszczyste wybrzeza maja Milos i Amorgos . Te spalone sloncem wyspy, zatloczone w lipcu i sierpniu, wygladaja naprawde wspaniale wiosna, gdy rozkwita tam tysiace kwiatów. Atmosfera wysp jest róznorodna: niektóre, jak Sikinos , sa spokojne i tradycyjne, inne jak Ios, oferuja typowo turystyczne atrakcje i nocne rozrywki. Na Cykladach nie brak tez zabytków przeszlosci. Do najwspanialszych zaliczane sa ruiny starozytnego Delos.

PÓŁNOCNO-WSCHODNIE WYSPY EGEJSKIE

W odróznieniu od innych archipelagów nalezacych do Grecji owe siedem wysp w pólnocno-wschodnim rejonie Morza Egejskiego umyka jakiejkolwiek klasyfikacji. Laczy je to, ze sasiaduja ze soba, w przeszlosci nalezaly do Genui i wszystkie sa osrodkami rybolówstwa. Ale kazda z nich odznacza sie odrebna kultura, krajobrazem i stylem zycia mieszkanców.

Japonia

Rodzina dawniej i dziś


W przedwojennej Japonii istniała zasada, że młody mężczyzna może się żenić dopiero, gdy jego rodzice uznali, iż osiągnął odpowiedni ku temu wiek ( tekireiki). Rodzina również brała udział w wyborze kandydatki na żonę zwracając uwagę na jej roztropność, uczynność jako przyszła synowa oraz sprawdzali metrykę, by wykluczyć obecność czarnych owiec w jej rodzinie. Rzadko kiedy uczucia młodych były brane pod uwagę, gdyż wierzono, że z czasem między młodym małżeństwem powstanie silna więź emocjonalna oparta co najmniej na przyjaźni. Co więcej, płeć żeńska była wychowana w przekonaniu, że najwyższe spełnienie uzyska dopiero w sformalizowanym związku,a po ślubie tradycja nakazywała jej zerwania kontaktów z rodziną i przyjęcia zasad panujących w familii męża, nawet gdy w duży stopniu różniły się od wyniesionych z domu. Zaś rozwody nie były brane pod uwagę dlatego, że zwykle żony były obarczane rozpadem związku i w dodatku narażone były na potępienie przez rodzinę i społeczeństwo.

Tradycyjny model rodziny był ściśle powiązany patriarchatem, gdzie mężczyzna był chlebodawcą(utrzymywał rodzinę poprzez pracę), a kobieta zajmowała się domem i wychowaniem potomstwa . Każdy dzień rozpoczynał się od pobudki żony przed wszystkimi domownikami i przygotowania śniadania. Do jej obowiązków również należały prace domowe, zakupy, jak i troska o rodzinny budżet. Wolny czas w ciągu dnia mogła poświęcić dla siebie, np. na naukę j.obcego, a wieczorem spożywała posiłek z dziećmi i czekała na powrót męża. Po jego przybyciu usługiwała mu przygotowując mu posiłek i towarzysząc w trakcie jego spożycia. A dni wolne były okazją do omówienia spraw rodzinnych.

Obecnie coraz bardziej popularne stają się zachodnie wzorce, które nastawione są na partnerstwo. A większość żon jest czynnych zawodowo. Ale wciąż można we współczesnym małżeństwie odnaleźć cząstki tradycji. Niektóre rodziny praktykują sprawdzanie metryk przyszłych synowych, a obowiązek opieki nad rodzicami na starość wciąż obowiązuje (zwykle to najstarsze z rodzeństwa sprawuje troskę).

Zaś liczba rozwodów od początku lat 90. XX w. drastycznie wzrosła. Niektóre żony wznoszą pozew o rozwód gdy ich partner przechodzi na emeryturę, gdyż wtedy mają szansę dostać połowę odprawy małżonka. Również w społeczeństwie japońskim istnieje pojęcie tj. "rozwód Narita", które dotyczy par rozchodzących się przed rozpoczęciem wspólnego życia. Najczęściej lotniskiem obsługującym młode pary udające się za granicę jest Narita w podróż poślubną. Młodzi - w chwili powrotu dochodzą granic swojej wytrzymałości psychicznej, wykończeni nieustannymi kłótniami w trakcie ich pierwszego wyjazdu oraz poczuciem nieustannego pośpiechu i napięcia. Po dotarciu na Narita decydują się na rozstanie.

INDIE (II)

RELIGIE INDII

Ogromne bogactwo religii nadaje kształt indyjskiemu dziedzictwu, życiu, kulturze, tradycjom i mitologii.


Pisząc tego posta nie mam na celu namówić Was do przejścia na inną wiare!! Chciałabym ukazać Wam, że tak naprawde to głównie różnorodność religii sprawia, że Indie wydają się nam takie bajkowe, magiczne, jakby nie z tego świata. Należy zaznaczyć, że każda z tych religii jest zupełnie inna a tradycje im towarzyszące zupełnie nie podobne do naszych europejskich.


HINDUIZM "Najbogatsza skarbnica religii" - to najlepsze określenie hinduizmu, ponieważ trudno wskazać bardziej eklektyczne wyznanie. To jedyna religia, która nie ma konkretnego założyciela ani świętej księgi, która byłaby jedynym i absolutnym autorytetem. Dla jednych wyznawców pismem świętym bedzie Rygweda dla innych Upaniszadom albo Bhagawadgicie. Jedni oddają się Wisznu albo Śiwie a pozostali nie czczą konkretnego boga, lecz medytują nad Najwyższym Duchem, mieszkającym w sercu każdego człowieka. Podobną różnorodnością i elastycznością odznaczaja się hinduskie teorie dotyczące stworzenia swiata lub natury boga. Istotą tej religii jest przeświadczenie, że wszystkie ścieżki prowadzące do tego samego celu są równie dobre - w świetle takiego przekonania możliwe jest uznanie proroków innych religii za świętych i zesłanych przez boga. Mimo takiej tolerancji wyznawcy hinduizmu trzymaja sie sztywno podziałów kastowych oraz tradycyjnych praktyk.

W tym miejscu należy wspomnieć o Wielkiej Tradycji hinduizmu, którą można streścić nastepująco:

• Ostatecznym celem jest moksza, czyli wyzwolenie sie z kręgu wcieleń.


• Człowiek odradza się w kolejnych wcieleniach, aż osiągnie mokszę. Warunki życia w danym wcieleniu zależą od nagromadzenia skutków karmy (uczynki) popełnionych w poprzednich wcieleniach.


• Poza mokszą istnieją jeszcze trzy cele ludzkiego życia: kama (miłowanie, doznawanie przyjemności, włączenie z rozkoszą cielesną), artha (zdobywanie bogactwa, sławy, powodzenia) i dharma (zacne i prawe działanie, zawsze zgodne z wiedzą o rzeczywistości).


• Cztery etapy życia. Pierwszy- młody człowiek staje się brahmacarinem, uczniem w domu swego mistrza. Drugi- małżeństwo i życie rodzinne, bycie gospodarzem domu (gryhastha); na tym etapie istotne dwa cele: kama i artha. Trzeci- opuczszanie domu, wybór odosobnionego miejsca, by wieść zycie pustelnika (wanaprastha). Zwykle następuje to gdy na świat przychodzą wnuki. Czwarty- etap całkowitego wyrzeczenia, uwolnienia od wszelkich więzów ziemskich. Człowiek staje się bezdomnym wędrowcem (sanjasinem), żyje wyłącznie sprawami duchowymi, przygotowując się do osiągnięcia wyzwolenia (mokszy).


• Podział społeczny opiera się na czterech głównych stanach. (patrz post pt.: Ludność Indii)


• Poprzez jogę (wewnętrzną integrację) człowiek może przejść od kontroli własnego ciała do kontroli umysłu, rozpoznawania własnej tożsamości jako Czystego Ducha.
  
  


• SŁOWA KRYSZNY "Jakąkolwiek byś poszedł drogą, możesz do mnie dotrzeć. Cokolwiek z miłością mi ofiarujesz, czy to jest kwiat, owoc [...] czy choćby kropla wody. Ja przyjmę to, jeśli przyjdziesz do mnie z czystym, miłującym sercem".


• KTO JEST KIM W HINDUSKICH WIERZENIACH? Wisznu (Narajana) jest najwyższym z bogów. Kiedy śpi, wszechświat sie rozpada, kiedy sie budzi, nastepuje ponowne stworzenie. Od czasu do czasu zstepuje na ziemię, aby bronić prawdy, niszczyć zło i przywrócić ład świata, ilekroć zostanie zachwiany. Jego siedziba jest niebo, wierzchowcem ptak Garuda, a małżonką - Lakszmi, bogini szczęścia, pomyślności i bogactwa. Śiwa pełni wiele ról. Jest Wielkim Joginem medytującym na górze Kajlasa w Himalajach. Jest panem kosmicznego tańca. W innym aspekcie jest źródłem życia. Małżonką Śiwy jest Śakti (moc żeńska). Ze wszystkich bóstw indyjskich najbliższy naturze ludzkiej jest Kryszna. Widzimy do jako dziecko kradnące masło i karane za to przez matkę, później jako przystojnego młodzieńca, w którym kochają sie wszystkie pasterki. Spośród nich najbardziej ukochaną jest Radha. Romantyczna miłość między nimi to metafora relacji między duszą ludzką a bogiem. W dojrzałym wieku Kryszna ukazuje sie jako medrzec, filozof, którego nauka została ujęta w Bhagwadgicie.


• SADHU to wędrowni asceci. Można ich zobaczyć w miastach i na wsi, w lesie, na brzegach rzek oraz, oczywiście w Himalajach. Zwykle są oni odziani w szafranowy lub żółty płaszcz z pozszywanych strzępków tkanin. Ciała nacierają popiołem, a czoła pastą sandałową. Shadu zawsze nosza przy sobie cały dobytek: miseczkę żebraczą, kij podróżny, okrycie ze skóry lub koc. Jedni składają śluby milczenia, drudzy modlą się lub śpiewają hymny religijne. Nie wypada pytać, skąd pochodzą i dokąd zdążają. Są poprostu wędrowcami oddanymi w pełni sprawom duchowym.

POLECAM: http://www.joga-joga.pl/

BUDDYZM Siddhartha Gautama znany jako Budda (Oświecony) był synem króla Śuddhodana, władcy królestwa Kośala. Jego inne imiona to Amitabha (Nieskończony) i Tathagata ( w sanskrycie dosł. " ten, który w taki sposób dotarł", czyli "ten, który osiągnął doskonałość"). Zgodnie z proroctwem królewskiego astrologa, książe ujrzał trzy oznaki cierpienia: chorobę, starość i śmierć. Przy pełni księżyca w miesiącu wajśakha (przełom kwietnia i maja) opuścił rodzinę i rozpoczął czas Wielkiego Odejścia. Udał się po naukę do znakomitych mistrzów, po czym został ascetą. Wreszcze któregoś dnia, medytując pod drzewem nieopodal Gai, doznał bodhi(oświecenia). Stał się Buddą (Przebudzony), a drzewo, które dało mu schronienie, zostało nazwane Drzewem Bodhi. Po oświeceniu mógł uwolnić sie z cyklu reinkarnacji i osiągnąć stan całkowitej wolności- nirwany. Jednak wrażliwa natura nie pozwoliła mu na to, dopóki na Ziemi panowało cierpienie. Jego pierwszymi uczniami byli ci sami asceci, których opuścił kilka miesięcy wcześniej. Przez 40 lat podróżował od wioski do wioski, głosząc przesłanie miłości, współczucia, tolerancji i powściągliwości.

Hinduizm skupiał się wokól pojęcia Absolutu, buddyzm raczej unika metafizycznych odniesień. Budda zwykł mawiać: "Przyczyny cierpienia i walka z nimi - to wszystko, czego nauczam". Według nauk Buddy, poza podleganiem przyczynom naturalnym jesteśmy nieustannie kształtowani przez naszą karmę. Wynika z tego, że powszechne przekonanie o nieśmiertelności duszy jest iluzoryczne. Budda wzywał do pozbycia się złudzeń, jednak nie negował całkowicie istnienia Uniwersalnej Duszy (atmana) z Upaniszad.

Pierwsze kazanie Buddy zostało nazwane "kazaniem środkowej drogi" i wyznaczało skrajne punkty ideologii. Na płaszczyźnie etycznej ustalało ekstrema braku umiaru i ascezy; na płaszczyźnie filozoficznej - ślepej akceptacji rzeczywistości i całkowitego odrzucenia świata jako nierzeczywistego. Środkowa droga okreslana jest obecnie jako Ośmioraka Ścieżka dobrego życia, które powinno łączyć słuszny pogląd, słuszne postanowienie, słuszne słowo, słuszny czyn, słuszny żywot, słuszne dążenie, słuszne skupienie i słuszną medytację. Podążając drogą powściągliwości i samodoskonalenia, można pokonać własne żądze i osiągnąć transcydentalny stan całkowitej wolności - nirwany.

Trzon buddyzmu stanowią ideały znane pod nazwą Trzech Klejnotów:

1. Budda. Chodzi tu o historycznego Buddę, ale też o osiągalny dla każdego stan buddy.


2. Dharma. Głównie chodzi o zgłębioną przez Oświecony umysł Prawdę, ale także o nauki buddyjskie czyli tę samą Prawdę wyrażoną za pomocą języka oraz konceptów.


3. Ostatnim z Trzech Klejnotów jest Sangha czyli wspólnota duchowa. Buddyzm nie jest abstrakcyjną filzofią czy wiarą, dlatego ma sens tylko wtedy, jeśli konkretni ludzie uosabiają go w swoim życiu. Buddyści przywiązują ogromną wagę do braterstwa między praktykującymi, jak i tymi, którzy osiągnęli już cel Oświecenia.
   

Stałe miejsce w duchowym dziedzictwie znalazły takie wartości buddyzmu, jak współczucie, miłość i niestosowanie przemocy.

• CZYM JEST NIRWANA? Zapytany, czym jest nirwana, Budda łagodnie się uśmiechnął i w końcu odpowiedział: "Śantam Nirvanam: nirwana to cisza i wieczny spokój".

POLECAM:
http://budda.medytacja.net/t/teksty/artykuly/kobieta.html http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,22

DŻINIZM Za twórcę dżinizmu przyjęło się uważać współczesnego Buddzie Wardhamana, bardziej znanego pod przydomkiem Mahawira (Wielki Bohater). Wielcy nauczyciele mieli ze sobą wiele wspólnego: pochodzili z królewskich kszatrijów, odrzucili ziemskie przyjemności, negowali system kastowy i świętość Wed.


Dżinizm, doprowadzając ideę przezwyciężania słabości do skrajności, stał sie najbardziej rygorystyczną religią ascetyczna na świecie. W systemie tym nie wiele jest miejsca dla Boga. Popularne bóstwa hinduskie są akceptowane, ale stoja niżej w hierarchii niż dżinowie, otoczeni prawdziwym kultem. Termin "dzin" oznacza "zwycięzca". Zwycięzcy - Tirthankarowie ( dokonujący przejścia), czyli Ci którzy zdobyli wiedzę absolutną (Kaiwalja) i pomagają innym uwolnić się z cyklu narodzin i śmierci.

Droga do pełnego wyzwolenia wiedzie poprzez tri ratna (trzy klejnoty) dzinizmu: 1-należyte postępowanie - polega na odrzuceniu fałszu, kradzieży, żądzy, chciwości i okrucieństwa, 2- należyte poznanie, 3- należyte postępowanie. Motto wyznawców dzinizmu: Ahinsa paramo dharma (niestosowanie przemocy jest najważniejszym prawem). Niektórzy mnisi dżinijscy doprowadzają tą regułę: chodzą nago, jako żebraczych miseczek używają własnych dłoni, zasłaniają usta kawałkiem materiału, by nie wpadł żaden owad, a drogę przed sobą zamiatają specjalną miotłą, by nie nadepnąć na jakieś małe stworzonko.

POLECAM: http://czytelnia.onet.pl/0,3447,0,1,nowosci.html

SIKHOWIE Ich wspólnotę założył guru Nanaka. Sikhowie sprzeciwiają się systemowi kastowemu i wszyscy noszą to samo ostatnie imię - Singh (lew). Podobnie jak w Islamie odrzucony jest kult wizerunków (idolatria), jednak sikhowie akceptują idee karmy i odrodzenia. Życie religijne i rytuały upodabniają sikhów do wyznawców hinduizmu, wyróżnia ich jednak tradycja wychowywania jednego syna.

• Mężczyźni zapuszczają włosy i brody, a każdy za swój obowiązek uważa noszenie turbanu oraz PIĘCIU K :
  Kesz - nie obcięte włosy
  Kangha- grzebień
  Kara- stalowa obręcz na nadgarstku
  Kirpan- krótki miecz
  Kacz - krótkie spodnie do kolan.

ISLAM, CHRZEŚCIJAŃSTWO I RELIGIA ŻYDOWSKA to trzy równie wielkie religie Indii, jak te powyżej opisane. Uważam jednak, że ich charakterystyka nie jest potrzebna, gdyż z całą pewnością każdy z Was bardzo dobrze zna te religie i potrafi je szczegółowo scharakteryzować. Jeżeli jednak ktoś z Was zechce wzbogacić swoją wiedzę o którymś z tych wyznań w Indiach to piszcie,a napewno zamieszczę nowe informacje.

Grecja-kraj bogów,słońca i oliwek

Kraj słońca....


Żaden turysta nie może pominąć w swoich wyprawach tak pięknego kraju jakim jest Grecja. Uchodzi ona za idealny kraj do spędzania urlopów. W ciągu roku jest przeciętnie 300 słonecznych dni. Obecnie Grecję corocznie odwiedza kilkanaście milionów turystów z czego 20% stanowią Anglicy i Irlandczycy, na drugim miejscu plasują się Niemcy - ok. 14%. Rząd uważa, że potencjał turystyczny kraju nie został jeszcze wyczerpany i cały czas pracuje nad jeszcze bardziej dynamicznym rozwojem "urlopowego biznesu". Wpływy z działalności hotelowej, gastronomicznej i pokrewnych pokrywają aż 35% greckiego deficytu w handlu zagranicznym. Z rządowych planów jasno wynika, że Grecja nie chce być w przyszłości tanim celem dla wędrowców z plecakami. Decydenci chcieliby zobaczyć w Helladzie pola golfowe, kasyna, przystanie jachtowe, czyli urządzenia dla zamożnej klienteli.



...bogów...






Każdy bóg miał określoną władzę i opiekował się''swoimi''dziedzinami:Zeus-gromowładny władca Olimpu;znak:piorunHera-małżonka Zeusa,opiekunka małżeństw;znak:pawie pióroPosejdon-brat Zeusa,władca mórz i oceanów;znak:trójząbAfrodyta-narodzona z morskiej piany bogini miłości i piękności;znak:różaHades-brat Zeusa,władca Hadesu;znak:krzewHestia-siostra Zeusa,bogini ogniska domowego;znak:brakHefajstos-syn Zeusa,mąż Afrodyty,bóg ognia i kowali;znak:młot,topórAtena-córka Zeusa,bogini wojny i mądrości,opiekunka tkaczek;znak:włócznia,tarczaAres-syn Zeusa i Hery,bóg wojny;znak:sępApollo-syn Zeusa i Latony,bóg słońca;znak:wieniec laurowyArtemida-córka Zeusa,bliźniacz siostra Apolla,bogini łowów;znak:łuk,kuszaDemetor-matka Kory(inaczej Persefony),bogini pól i urodzaju;znak:brakDionizos-bóg zabawy,wina;znak:brak





...i oliwek...



Kuchnia grecka zdaniem smakoszów zalicza się do najlepszych kuchni świata. Co sprawia, że kuchnia grecka ma swój oryginalny charakter? Przede wszystkim słońce. Pod upalnym niebem Grecji rośnie, dojrzewa i nabiera najlepszego smaku nieprzebrana ilość jarzyn ziół i owoców. Po drugie - morze dające ludziom najbardziej smakowite ryby, krewetki, ośmiornice i małże. Po trzecie - ziemia, od gór, na zboczach których pasą się stada owiec, poprzez doliny porośnięte gajami oliwnymi, zagonami warzyw i winnic. I wreszcie sięgające starożytności i przekazywane z pokolenia na pokolenia tradycje kulinarne. Posiłki i napoje - typowe dania:
Moussaka - suflet z bakłażanem i siekanym mięsemDolmades - mięso siekane zawinięte w liście winogron z cytrynowym sosem majonezowymJouverlakia - pulpeciki mięsneStiffado - gulasz wołowy na słodko-kwaśnoArni psito - grillowana baraninaSouvlakia – szaszłykiKalmares – kalmaryChoriatiki Salata - typowo grecka sałatka (oliwa, oliwki, pomidory, zielona sałata, ser owczy, ogórki)
Przykładowe ceny w greckiej tawernie
Kawa na zimno - frape 2 €
Kawa na gorąco - nesca 2 €
Sałatka grecka 3 €
Sałatka pomidorowa 2,5 €
Suflaki - Szaszłyk 5 €
Kalmary 5 €
Rumsztyki - Bifteki 4,5 €
Coca Cola 1,5 €
Sok pomarańczowy 1,5 €

Grecja

Grecja to kraj w południowo-wschodniej części Europy, położony na krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Grecja ma długą i bogatą historię i dziedzictwo kulturowe, które wpłynęło na inne kultury Europy, północnej Afryki i Bliskiego Wschodu.

Grecja jest zamieszkana przez 10.6 miliona mieszkańców, a jej powierzchnia wynosi ponad 131 tys. km2, przy czym niemalże 1/5 powierzchni przypada na wyspy, których liczba wynosi około 3 000, z czego zamieszkanych jest 167. Największe z greckich wysp to Kreta, Eubea, Lesbos i Rodos.

Japonia

Co nieco o położeniu i pochodzeniu nazwy

Japonia Jest niezwykłym i nietypowym krajem choćby ze względu na swe położenie. Obejmuje 3922 wyspy, dlatego jest też zwana krajem wyspiarskim,a jej mieszkańcy Wyspiarzami. W dodatku należy do najbardziej sejsmicznych regionów na świecie. Liczy aż 265 wulkanów, w tym 50 czynnych,a rocznie notuje ok. 7500 wstrząsów. Jest również znana jako gęsto zaludniony obszar( w 2005r. średnia gęstość zaludnienia wynosiła aż 336osób/ km²) z zachwycającą i egzotyczną kulturą kształtującą się w izolacji przez stulecia.

Słowo Japonia zapisane znakami chińskimi ma 2 znaczenia:
- Nihon- używany w języku codziennym,
- Nippon- stosowany zwykle w oficjalnych sytuacjach, zawiera nutę patriotyzmu,
Pojęcia tłumaczy się jako Kraj Wschodzącego Słońca (Określenie pochodzi od Chińczyków, którzy uważali,że słońce przychodzi każdego dnia z Wysp Japońskich). Zaś dzisiejszy wyraz Japonia prawdopodobnie wywodzi się z wyrazu Jatbun w kantońskim (jeden z j.chińskich),który został przeobrażony w określenie Japang w j.malajskim.

Więcej na:

http://64.233.183.104/search?q=cache:lZc80dCGFVAJ:pl.wikipedia.org/wiki/Japonia+Japonia&hl=pl&ct=clnk&cd=1&gl=pl

http://64.233.183.104/search?q=cache:8HhJL3kbka8J:portalwiedzy.onet.pl/902,,,,Japonia,haslo.html+Japonia&hl=pl&ct=clnk&cd=6&gl=pl

http://skarby-swiata.pl/japonia/

Japonia

Japończycy- Jacy są?

Japonia ma prawdopodobnie najbardziej jednorodne społeczeństwo na świecie, które od wieków obowiązują ścisłe zasady zachowania. W Japonii grupa-bez względu na jej rozmiar czy funkcję- determinuje indywidualne cele i role społeczne jednostki. To właśnie zbiorowość, zwana nihon-jin ( lub bardziej w duchu narodowościowym- nippon- jin), czyli "Japończycy", jest matką wszystkich pomniejszych grup.Komentatorzy telewizyjni i politycy nieustannie posługują się hasłem "my, Japończycy" (ware-ware Nippon-jin) co ma służyć jasnemu zdefiniowaniu, kim mieszkańcy Japonii są, a kim nie- co robią i w co wierzą. Nawet w reklamach kładzie się wyraźny nacisk na podkreślenie tożsamości narodowej, co ma rodzić poczucie jedności i siły.

W dodatku ten naród niekiedy czuje się nawet dumny i zadowolony, gdy obcokrajowcy nie pojmują specyfiki ich kraju, tego,co japońskie. Doceniają i podkreślają czynniki,które najbardziej odróżniają ich od reszty świata (choćby język, którego gramatyka tak naprawdę nie jest wcale bardziej skomplikowana niż w językach germańskich, lecz jego praktyczne zastosowanie sprawia zwykle kłopot osobom, które nie wychowały się w miejscowej kulturze, jest uważany przez Wyspiarzy za jeden z najtrudniejszych dialektów na świecie .)Większość obywateli twierdzi,że żaden cudzoziemiec nie potrafi w pełni docenić,a co dopiero zrozumieć ich duszy oraz sposobu myślenia. Po dłuższym pobycie w tym kraju można ulec wrażeniu,że klęski żywiołowe, smaczny ryż, złe wspomnienia z wojny, drzewa zrzucające liście jesienią, opady śniegu i szybkie pociągi są wyłącznie japońskimi fenomenami. Gdy kilkadziesiąt lat temu francuscy producenci nart pragnęli sprzedawać swój towar w Japonii, rząd ogłosił, że europejski sprzęt nie nadaje się do użycia na ich unikatowym i niepowtarzalnym śniegu.

Japończycy wyróżniają się również eufemistycznym językiem. Ich rozumienie uprzejmości nie pozwala na wyrażenie swoich myśli w sposób jasny,klarowny i dosadny.W celu ukazania obrazy, rozczarowania czy zakłopotania używają delikatne słowa, ukłony i nienaturalne uśmiechy. Zrozumienie przekazu ze strony obcokrajowca wymaga dużo skupienia i czytania między wierszami,a niekiedy nawet i znajomości mowy ciała.

INDIE (I)

LUDNOŚĆ

Opis tego ogromnego i zróżnicowaneg pod względem społecznym i kulturowym społeczeństwa wymaga z konieczności dużego uproszczenia i oczywiści nie zastąpi "obserwacji na żywo" - wmieszania się w hinduski tłum i przyglądania barwnej mozaice typów ludzkich.

KASTY Podstawą indyjskiego systemu kastowego są pojęcia: dharma i karma. Dharma to obowiązki wynikające z miejsca w społeczeństwie i etapu życia. Karma to suma popełnionych uczynków (także w poprzednich wcieleniach), decydująca o charakterze następnego wcielenia w łańcuchu reinkarnacji.

Każdy człowiek rodzi się w konkretnej dżati, czyli grupie, która z góry określa zawód i pozycję społeczną, niezależnie od sytuacji majątkowej rodziców. Wyróżnia się czterygłówne klasy - warna. Bramini to kapłani i uczeni, znawcy wiedzy sakralnej. Za ich posrednictwem istoty śmiertelne łączą się z niezliczoną liczbą indyjskich bóstw. Kszatrijowie to władcy i wojownicy. Należący do obu wymienionych warstw uważani są za "podwójnie urodzonych" - drugie narodziny następują podczas inicjacji, obrzędu religijnego potwierdzającego nadanie statusu społecznego, co symbolizuje założenie na ramię świętego sznura. Niższą pozycje w hierarchii zajmują wajśjowie (kupcy i rzemieślnicy) i śudrowie ( rolnicy i osoby pełniące funkcje służebne).

Najbardziej niewdzięczne, "nieczyste" prace fizyczne zawsze były przeznaczone dla "niedotykalnych", czyli ludzi uznanych za niegodnych przynależności do systemu i ciemiężonych przez wyższe klasy. Sprzątaja oni publiczne latryny, zamiatają ulice, palą zwłoki oraz grają na bębnach podczas pogrzebów i ślubów.Cztery główne kasty dzielą się na tysiące podkast i to właśnie one określają pozycję w hierarchii społecznej.

Różnice kastowe ujawniają się szczególnie podczas zaślubin, najważniejszego wydarzenia w rodzinie. Pochodzenie trudno ukryć - jest zwykle zakodowane w nazwisku. Dzieckodziedziczy kastę po ojcu, małżęństwa międzykastowe są zatem tolerowane przez rodzinę panny młodej, jeżeli wychodzi ona za mąż za człowieka z wyższej kasty. Rodzina przyszłego męża może się zgodzić na taki związek pod warunkiem, że otrzyma od bliskich narzeczonej większy posag.

Na wsi członkowie poszczególnych kast mieszkaja na określonym terenie i, jak nakazuje tradycja, spozywają posiłki tylko z członkami własnej kasty. W wielkich miastach zachowanie takiej odrebności nie jest możliwe - przedstawiciele różnych dżati często są sąsiadami, spotykają się w środkach komunikacji itp.

RODZINA Większość społeczeńst indyjskich ma charakter patriarchalny. Po ślubie córka musi opuścić rodziców i zamieszkać z rodziną męża. Relację między synową (bahu) i teściową (sas) to istotny problem. Zwykle pozostają one w konflikcie, u którego podstaw leży kwestia posłuszeństwa, szacunku i podziału obowiązków. Bhai (brat) i didi (starsza siostra) to określenia wyrażające przywiązanie i szacunek. Używa się ich nawet wobec osób spoza najbliższej rodziny. Do częstego gościa mówi się "ciociu" lub "wujku", a starsi ludzie nazywają dużo młodszych od siebie "synem" (beta) lub "córką" (beti). Mata i pita to "matka" i "ojciec" (często dodawana cząstka dźi to oznaka szacunku). Jest jeszcze wiele innych nazw bliższych i dalszych krewnych, zdradzających m.in. kolejność urodzenia i miejsce w drzewie genealogicznym.

• SYMBOLE RELIGIJNE I OZDOBY Czoła wielu wyznawców hinduizmu są pomalowane w pasy w barwach ziemi - na biało, żółto lub szafranowo. Nie jest to ozdoba, lecz znak oddania konkretnemu bóstwu lub wyraz głębokiej pobożności. Tego typu symboli jest znacznie więcej - od zwykłej, czerwonej kropki (tilaka), którą maluje się kciukiem umoczonym w cynobrze, aż do wymyślnych wzorów pokrywających czoło. Nie należy ich mylić ze znakami bindi (bhindhja, kum-kum, tilaka) na czole kobiet, nieco powyzej brwi, gdzie według wierzeń hindusów znajduje się mistyczne "trzecie oko" - symbol postrzegania pozazmysłowego. Znak ten ma zapewniać szczęście i pomyślność. Czerwona kropkę noszą tradycyjnie mężatki. Sprzedawane na bazarach błyszczzące, samoprzylepne bindi są jedynie ozdobami.


• TRZECIA PŁEĆ ? W Indiach żyje około 7500tys. transseksualistów, zwanych hidżra. Mieszkają oni w grupach pod ochroną i przewodnictwem nauczyciela duchownego (guru).
  

INDIE

MAGIA INDII

Niesłychana różnorodność ludzi, kultur i krajobrazów Indii od dawna urzeka podróżnych.

Indie są ojczyzną hindusów, muzłumanów, chrześcijan, sikhów, dżinistów, buddystów i żydów. Bogactwo krajobrazu jest tu ogromne - od najwyższych na świecie łańcuchów górskich po tropikalne wybrzeża. Indie to fascynująca mozaika ludów i miejsc, kraj, który wywołuje niejednokrotnie skrajne odczucia. Różnorodne grupy etniczne, z których większość do dziś zachowała swą tożsamość, przyniosły do Indii odmiennie religie, sztukę, architekturę, języki, zwyczaje, literaturę, style muzyki i tańca, strukturę administracyjną, technologię i medycynę.

Mam nadzieję, że uda mi się wprowadzić Was do tego magicznego, pełnego tajemnic zakątka świata i zarazić Was miłością do niego:)