Japonia

Gejsza a kurtyzana

Gejsze często są kojarzone z kurtyzanami. Ich błędny wizerunek jako „panna lekkich obyczajów” wywodzi się z czasów po II wojnie światowej, kiedy to Japonia była „cywilizowana”przez państwa alianckie. Amerykanie okupujący Kraj Kwitnącej Wiśni korzystali z usług prostytutek często podających się za gejsze. Amerykanie nie potrafili wymówić słowa geisha, więc zwali je giszami. Poza tym do drugiej połowy XVIII w. niektóre gejsze miały prawo współżycia z klientami,ale potem zostały wprowadzone przepisy surowo zabraniające dopuszczania się takich aktów. Ale jak już wspomniałam kojarzenie gejszy z kurtyzanami (i na odwrót) jest nieprawidłowe, gdyż to są zupełnie inne zawody.

Yujo (tzn. kurtyzana) jest specjalistką od sprawiania przyjemności mężczyznom. Niekiedy są nazywane „kobietami zajmującymi się sztuką miłości”. W zakres jej obowiązków wchodzi nie tylko stosunek seksualny, również rozmowa,gra na instrumencie oraz masaż (w tym erotyczny). Nie jedna z nich zna różnorakie pozycje i świetnie udaje orgazm..a to wszystko, by umilić czas klientom. Jednak brakuje im wykształcenia, gustu i klasy właściwej gejszom. Przynależą też do niższej warstwy społecznej.

W przypadku gejsz inicjacja seksualna jest możliwa jedynie wtedy, gdy stały patron tzn. mężczyzna sponsorujący „kobietę sztuki” uzyska zgodę okasan (matki domu gejsz) i zwykle on jest osobą pozbawiającą dziewictwa gejszę.

GRECJA

METEORA

ŚWIĘTE SKAŁY I ICH HISTORIA

Krajobraz Meteorów budzi uczucie strachu,bojaźni.Naduwa obraz walki,jaka toczy dusza ascety z wyrzeczeniem i z niebespieczeństwem,po to,aby osiągnąć formę idealną.Resztki dawnej potęgi,która buła u swego szczytu 500 lat temu,t.j trzech klasztorów : Warlaama,Przemienienia i św.Nikolaosa są mocną podporą tradycji chrześcijańskich,żywych po dziś dzień.

Początkowo asceci dostawali sie na szczyty wzgórz za pomocą specjalnych rusztowań,przymocowanych do kołków wbitych w szczeliny skał. Później rusztowania te zostały zastąpione przez olbrzymie sznurowe drabiny kołyszące się w powietrzu,co przyprawilo wchodzących o zawrót głowy. Ci którzy nie mogli zdobyc się na odwagę,aby tą drogą dotrzeć do szczytu,wciągani byli za pomocą specjalnych sieci. W 1922 r. zrobiono schody w skale, tak więc pielgrzymi wchodzą teraz bezpiecznie i wygodnie.
Kołowrót w lasztorze Warlaam, który do dziś służy do wciągania na szczyt skały materiałów budowlanych. Dawniej wciągano nim również ludzi

Platforma, na której znajduje się kołowrót

KLASZTOR

WARLAAMA

Pierwszym mieszkańcem tej skały był mnich Warlaam, który w roku 1350 wybudował mały kościół pod wezwaniem Trzech Świętych oraz kilka celi dla mnichów. W roku 1518 weszli na tą skałę dwaj bracia - Nektarios i Theofanis, którzy pochodzili ze szlacheckiej rodziny z Joaniny. Wybudowali oni od nowa kościół Trzech Świętych a także kościoły: Wszystkich Świętych i Świętego Jana Proroka.

W 1627 r.Kaplica Trzech Biskupów została odnowiona,a ściany jej pokryte zotały malowidłami. W skarbcu klasztornym znajdują się szątki wielu świętych,a oprócz nich szereg cennych przedmiotów,należących do klasztoru,wśród których odnaleźć można ornaty,różne naczynia,żelazny pas należący niegdys do założycieli klasztoru,wyszywane złotem epitafium,rękopisy na pergaminie i bogata biblioteka.

KLSZTOR

ŚW.NIKOLAOSA

Na zachód od klasztorów Przemienienia i Warlaama położony jest klasztor św.Nikolaosa Anapafsasa. Został on wybudowany na szycie olbrzymiego wichrowego wzgorza,które jako pierwsze rzuca sie w oczy kazdemu,kto wjeżdzża do Meteorów.Być może dlatego to własnie ten klasztor robi tak wielkie wrażenie na zwiedzających.
Klasztor zostal zbudowany przez metropolite Larisy,Dionizosa,w 1527 r. Ściany jego pokryte są wspanialymi freskami z okresu pobizantyjskiego,bedącymi dzielem Theofanisa,mnicha z Krety.

KLASZTOR
PRZEMIENIENIA

Klasztor przemienienia jest zbudowany na najwyższym ze wzgórz w Meteorach.Pierwszy na wzgórzu tym zamieszkal pustelnik z Agion Oros,Athanasios. To właśnie on gdy dotarł na szczyt,pod oszałamiajacym wrażeniem,jakie sprawil na nim widok,rozlegający sie u jego stóp,nazwał to miejce "Meteorem". Na wzgórzu tym stoja 4 kościoly zbudowane w różnych okresach: a)św.Athanasiosa b)św.Konstantyna i Eleni (1789) c) Zwiastowania (1600) d) Przemienienia Zbawiciela,który jest najwiekszym i najstarszym kosciolem w całych Meteorach.
Zostalo on zbudowany w 1380 r. przez Athanasiosa, a odnowiony i uzupełniony przez mnichow: Loasafa a latach 1387-1388 i Symeona w latach 1514-1542. charakterystyczna dla tej budowli jest duza kopuła nawy głównej w kształcie dwunastokąta i druga,anacznie mniejsza,nad miejscem oltarzowym.

Skarbiec klasztorny pełen jest ciekawych,bezcennych przedmiotow> Przechwywane są tu w srebrnych szkatułach czaszki zalożycieli klasztoru,św.Athanasiosa i Loasafa,szczątki innych świętych,zdobiona złotem mitra pirwszego igumena klasztoru,wyszywana złotem i zdobiona perłami szata Paleologa loasafa,złoty puchar jednego z zalożycieli,Katakuzionosa,wspanialy drewniany krzyż z wyrzeźbionymi scenami Starego i Nowego Testamentu.

KLASZTOR

TRÓJCY ŚWIĘTEJ

Został zbudowany w latach 1458 - 1476. Możemy się o tym dowiedzieć ze Ąródeł historycznych. Prawdopodobnie jego pierwszy mieszkaniec nazywał się Dometios, który był założucielem klasztoru. Kościół Św. Trócy jest w kształcie krzyża, ma dwie kolumny, jego kopuły są niskie, freski pochodzą z 1692 r.Przy wyjściu z klasztoru znajduje się mała kaplica wtopiona w skały, sprawia ona wrażenie, że musi to być miejsce dla doskonalenia duchowego. Freski w kaplicy zostały namalowane przez mnichów: Damaskinosa, Arszeniosa i Jonasza. W 1888 r. została wykopana krótka dróżka którą rozbudowano w 1925 r., dodając 140 schodów, za pomocą których można wygodnie dostać się do klasztoru. Przedtem wchodzono po wiszącej drabinie jak w innych klasztorach. Meteory.

INDIE (VII)

GALERIA ZDJĘĆ

PÓŁNOCNE INDIE

To jaskrawe barwy ulicy, głośne dźwięki dochodzące ze świątyń i meczetów, Święte Krowy oraz przepiękne pasma Himalajów.

Kedarnath - malownicze miasteczko w Himalajach

Gangorti

Tajemniczość Złotej świątyni

Mauzoleum Humajuna w Delhi

Tadż Mahal w Agrze ->

Grobiwiec Salima Czisztiego ->

Buddyjski mnich karmi małpki

<- Gangtok w stanie Sikkim

Przepiękny widok na Himalaje w stanie Sikkim

Kobiety w Udajpur

Święta matka Ganga (Ganges)

POŁUDNIOWE INDIE

To malownicze, tropikalne wybrzeża, "piękno na co dzień", spowolnione tempo życia, jaskrawość kolorów i przepiękne słonie.

<-Lazurowe wybrzeże w Kerali

procesja bogato zdobionych słoni ->

Kobiety z rybackiej wioski Puri

Goa ->

Japonia

GEJSZA


Termin Geisha (niekiedy geiko) składa się z wyrazu gei (sztuka) i sha (człowiek), czyli "człowiek sztuki" lub "kobieta zajmująca się sztuką". Początkowo gejszami zostawali tylko mężczyźni, ale z czasem profesja została przejęta i zdominowana przez kobiety. Dla odróżnienia nazywano je onna geisha czyli "kobieta gejsza", zaś mężczyzn otoko geisha. Gejsze są nie tylko artystkami praktykującymi obrzędy, tradycje japońskiego świata, również mistrzyniami w sztuce konwersacji, tańca, śpiewu i gry na tradycyjnych instrumentach japońskich (np. na shamisenie - trzystrunowym instrumencie szarpanym). Zajmują się też kaligrafią, ikebaną (sztuka tworzenia bukietu). Ale zanim nabędzie tych wszystkich umiejętności i nauczy się poruszać się z pełną gracji musi przejść wieloletnie "szkolenie", które wiąże się z całkowitym zerwaniem kontaktów z rodziną.

KANDYDATKI NA KOBIETY ZAJMUJĄCE SIĘ SZTUKĄ

W dawniejszych czasach, młode dziewczynki zostawały gejszami nie z własnego wyboru.Były sprzedawane przez rodziny, które nie były w stanie utrzymać ich,a co dopiero zapewnić pomyślnej przyszłości. Tradycyjna nauka gejszy zaczynała się, gdy dziewczynka kończyła sześć lat, sześć miesięcy oraz sześć dni. Tę liczbę w Japonii uznawano za pomyślną, szczególnie dla początkujących.
Obecnie kandydatkami zostają najczęściej piętnastoletnie dziewczyny, które zwykle pochodzą z typowych rodzin klasy średniej. Przyczynami chęci ich wstąpienia może być zachwyt nad urokliwym wyglądem maiko(gejsz praktykujących, które mają bardziej kolorowe stroje niż starsze),chęć zapoznania się z takim trybem życia,a niekiedy nawet nadzieja na spotkanie i poślubienie znanej gwiazdy .
Ale kształcenie wymaga ścisłego przestrzegania wszystkich reguł oraz zamieszkania domu zwanym okiya.

PROCES KSZTAŁCENIA

* pierwszy etap zwany Shikomi: czyli uczennica najniższego szczebla, do jej zajęć należy szorowanie podłóg, dbanie o schludny wygląd , nauka podstaw tańca lub gry na shamisenie, bębenku czy flecie. W tym czasie przyzwyczaja się do przybierania odpowiedniej postawy ciała, podejścia do życia oraz przestrzegania restrykcyjnych zasad panujących w domu publicznym. Często dzień wypełniony obficie obowiązkami kończy się czekaniem nawet do późnych godzin nocnych w pozycji siedzącej w przedsionku na gejsze wracające z przyjęć. A następnego dnia muszą być już 6 lub 7 rano gotowe na kolejne zadania. Pod koniec okresu odbywa się egzamin z tańca,który decyduje o przejściu do następnego etapu. Dawniej en okres był bardzo istotny dla małych dziewczynek. Matka domu oceniała zdolności dziewczynki i decydowała czy powinna się uczyć tańca czy muzyki. Niektóre dziewczyny, musiały niestety nadal pełnić rolę służących, innym przeznaczony był gorszy los- zostawały oddane do domu publicznego na moce tego samego kontraktu. Jedyną pociechą stanowiła dla nich świadomość, że przez cierpliwe oddanie się swemu losowi, wypełniają swój moralny obowiązek wobec rodziny.
* drugi etap to minarai: oznacza "patrząca i ucząca się", etap ten trwa znacznie krócej niż poprzedni, minarai jest zabierana przez starszą siostrę do herbaciarni, gdzie w skupieniu obserwuje całe przyjęcie. Uczy się także sztuki konwersacji, sposobu nalewania i podawania sake, noszenia tradycyjnego stroju oraz charakterystycznego makijażu.
*Niegdyś około 12-ego roku życia (teraz wychowanie trwa krócej i zaczyna się później)dziewczynka stawała się maiko , czyli młodą gejszą charakteryzującą się kolorowym kimonem z szerokimi rękawami, sięgającymi ziemi oraz dużą ilością ozdób we włosach.
*Geiko zostaje starsza i doświadczona gejsza, która powinna być poważna i spokojna, wtedy wywija kołnierz w kimono, w celu odsłonięcia karku, który uznawany jest przez Japończyków za najbardziej erotyczną część ciała.

STRÓJ

Kimono

Kimono jest robione specjalnie dla każdej gejszy na zamówienie,a jego wzory nie powtarzają się.Dla młodych maiko są bogato zdobione motywami danej pory roku(liście klonu, żurawie, chryzantemy), które malowane są ręcznie naturalnymi barwnikami. Im starsze gejsze w swym fachu, tym mniej ozdobiony,a bardziej skromny jest ich strój. Stroje geiko nie mają motywów powyżej pasa. Cena kimona waha się pomiędzy 15 tysięcy a 7 milionów jenów.

Kołnierz

Istotny jest kołnierz kimona,którego kolor jest symbolem starszeństwa wśród gejsz. U maiko występują czerwone ze srebrną nicią, a białe u geiko.

Obi

Nieodzowną częścią stroju jest pas tzn. obi. Na nim również występują wzornictwa i są projektowane do każdego, konkretnego kimona. Standardowe wymiary wynoszą 4 m długości i 30cm szerokości. Wiązanie pasa obi z tyłu miało niegdyś bardzo ważne znaczenie, gdyż odróżniało to gejsze od kurtyzan, które wiązały swe obi z przodu, na znak seksualnej dostępności dla tego, kto zapłaci najwięcej. Istnieją też trzy zasadnicze dodatki do obi dla maiko (geiko tonują wszystkie elementy ubioru): obi-jime (plecionka do obi), odbi-dome lub pocchiri (klamra do obi) oraz obi-age (szarfa podtrzymująca obi). Wszystkie, widoczne jeden spod drugiego, świadczą o pieniądzach i pracy zainwestowanych w artystkę noszącą je.

Dodatki

Jednym z akcesoriów są papierowe parasolki wykonane bambusa i pokryte bogato zdobionym papierem. Kolejnym dodatkiem do stroju jest też pokryta jedwabiem torebka w kształcie koszyczka.

Obuwie

Maiko noszą specyficzne obuwie na dziesięciocentymetrowych platformach zwanymi okobo, a Geiko noszą geta, czyli o wiele niższe drewniane klapki, które jednak mają w poprzek podeszwy przymocowane dwa klocki, co przypomina mały mostek.

UCZESANIE

Maiko noszą doskonale wykonane fryzury. Włosy czesze się najpierw z użyciem wosku, co ułatwia otrzymanie pożądanej fryzury. Istnieje pięć fryzur, które przygotowuje się na odpowiednie chwile, np. Nowy Rok czy ostatni miesiąc kariery maiko. Zaś Geiko nosi peruki.Wymaga są 3 trzy peruki z różnym uczesaniem. Oprócz tego, starsza gejsza rezygnuje z co miesięcznych zmian szpilek. Latem nosi jadeitowe a zimą koralowe.

MAKIJAŻ

Gejsze malują twarz, szyję dekolt i kark białą farbką, uzyskiwaną na bazie naturalnych składników. Nie pomalowany kształt na karku otrzymuje się poprzez przyłożenie odpowiedniego szablonu. Na ważne okazje, n a karku pozostawia się trzy nie pomalowane pasma skóry. Później gejsza pudruje twarz, czerwoną kredką obrysowuje oczy, maluje brwi (które przed są golone lub wyskubywane) oraz maluje wargi. W zależności na jakim szczeblu jest gejsza, w taki sposób maluje wargi, np. maiko malują tylko dolną wargę, górna warga jest pokryta białą farbką, przez co wydaje się być niewidoczna. Geiko natomiast malują całe wargi.

W przeszłości gejsze odgrywały znaczącą rolę w gospodarce i polityce swego kraju. Niejedna zostawała żoną bogatego urzędnika mającego ogromne wpływy.(np. O-koi-san czy Momokichi). Najładniejsze i najlepsze często zyskiwały wpływowych protektorów zwanych danna, którzy sponsorowali ich naukę, występy, stroje a czasami nawet mieszkania Danna mógł zostać każdy kto miał pieniądze, gdyż koszt sponsorowania takiej damy był wysoki. W zamian zyskiwał duży prestiż w towarzystwie.

Filmiki- taniec:
http://pl.youtube.com/watch?v=rebiXeM7h50
http://pl.youtube.com/watch?v=-eqSVi2YNP8
http://pl.youtube.com/watch?v=S6P2k4f3GC4
http://pl.youtube.com/watch?v=JzBvAbdMS44

INDIE (VI)

VARANASI

Wzniesione nad wodami Gangesu, jedno z najstarszych miast w świecie, które przetrwały zamieszkane do naszych czasów i jedno z najświętrzych miejsc wyznawców hinduizmu i buddyzmu.

Każdy Hindus marzy, żeby tutaj umrzeć i być skremowanym, a jego prochy żeby były wrzucone do Gangesu. Dzięki temu nastąpi wyzwolenie z samsary-wędrówki dusz i otworzy się droga do mokszy, czyli do niebios i ich nieskończoności. Miasto przyciąga tysiące pielgrzymów, którzy przybywają tu, by dokonać rytualnej kąpieli w świętej rzece. Jedna kąpiel w Gangesie, zwanym przez Hindusów Matka Ganga, wystarczy aby oczyścić się z grzechów. Przyciąga też równie wielu starych i biednych ludzi, którzy przyjechali tu by umrzeć, pod którymś z budynków lub w jednej z licznych "umieralni". Najatrakcyjniejsza jest stara część miasta leżąca tuż nad rzeką. Plątanina klaustrofobicznie wąskich uliczek, małe świątynie, miejsca kremacji oraz ghaty, czyli schody prowadzące prosto do wody. Jest tu ponad setka ghatów tworzących szlak Panchatirtchi Yatra. Pielgrzymi muszą zachować prawidłową kolejność w zażywaniu świętych kąpieli. To jest właśnie to, co przyciąga pielgrzymów oraz turystów.

Świt nad Gangesem to niezwykłe zjawisko . Promienie wschodzącego słońca wpadają do licznych świątyń, oświetlają ghaty, ogrzewają mnichów i wiernych dokonujących oczyszczających kąpieli. Łódki wiosłowe przewożą przybyszów wzdłóż ghatów od Assi do Radż Ghat na północy.

"wyprawy łodzią o wschodzie słońca"

"zmywanie grzechów"

"kobiety w Gangesie"

"mężczyźni w Gangesie"

"medytacje nad brzegiem rzeki"



"płonące stosy pogrzebowe"

Magię tego miejsca znakomicie odzwierciedla artykół osoby, która osobiście doświadczyła dreszczy i zachwytu wynikających z pobytu w Varanasi. Zachęcam do przeczytania i podzelenia się ze mną refleksjami:)

"Najświętsze miasto Indii": http://www.geozeta.pl/artykuly,Azja,80,1

INDIE (V)

KUCHNIA INDYJSKA


Kuchnia Indii jest tak różnorodna jak kultura - od północno-zachodniego tanduri po południowe ostre curry.


Indyjska kuchnia nie istniałaby bez przypraw. Używa się ich dla polepszenia smaku, ale także do pobudzenia apetytu i procesów trawiennych. Każde danie musiało mić cześć ras (smaków): słodki, słony, gorzki, cierpki, kwaśny i pstry. Przypisywano im określony wpływ na organizm i ustalano ścisłe proporcje użycia.


PRZECZYTAJ: http://kuchnia.tv/html/kuchnioteka/encyklopedia.php?31,31 !!!



OBOWIĄZKOWE SKŁADNIKI:

• MLEKO i produkty pochodne, zwłaszcza ghi (sklarowane mleko) i dahi (zsiadłe mleko). Według ortodoksów potrawa jest "czysta" jedynie po przygotowaniu w ghi.


• DAHI jest stałą częścią niemal każdego menu. Serwuje się je dla złagodzenia niektórych dań z chili. Według niektórych przepisów dahi należy spienić i dodać sól lub cukier - napój taki chłodzi się i podaje latem jako lassi.


• DHAL - soczewica; określenie to dotyczy także innych dań z roślin strączkowych.
  
  

WEGETARIAŃSKI RAJ : sarson ka sag ( potrawa z zielonych warzyw) z ki ki roti (chleb kukurydziany); mannie upma- na kaszy mannie z liśćmi curry i wzbogacana orzechami oraz koprą; samosy- trójkątne pierożki faszerowane ziemniakami; pakory i bhadżije- warzywa zanurzone w rzadkim cieście i pieczore w głębokim tłuszczu; chleb z mąki z ciecierzycy; gur- brązowy cukier,który dodaje nutkę słodkości do pikantnych sosów;

Południowoindyjski wegetarianizm (m.in. w Waranasi) "bazuje" na panirze (miekki ser) przyrządzanym na różne sposoby: ze szpinakiem, w sosie z nasionami lub ziarnami lotosu.

Dania kuchni bengalskiej pozbawione są cukru, ale podaje się do nich słodycze dla kontrastuz ostrym daniem głównym, albo dla zmiany smaku. Zwłaszcza wśród dżinistów, podczas obrzędów i uroczystości religijnych wegetariańskie potrawy są pozbawione czosnku, imbiru, cebuli i innych rozgrzewających lub stymulujących przypraw.

Specjałem kuchni indyjskiej są smażone w głębokim tłuszczu lub faszerowane chlebki, pieczne z mieszanki rafinowanej i pełnoziarnistej mąki; złote bułki i inne.Najpopularniejsze są czapatki pieczone na płycie.

PRZEPISY:

• LASSI cukier - 5 łyżeczek; cytryna - 1 szt; jogurt - 300 ml; lód - 6 kostek; mleko - 300 ml; woda różana - 4 łyżeczki/ zmiksowane mango.
  

Wlać do miksera jogurt, mleko, sok z cytryny i wodę różaną/zmiksowane mango. Osłodzić. Zmiksować z kilkoma kostkami lodu. Przelać napój do wysokich szklanek, podawać schłodzone z plasterkiem cytryny i kostkami lodu.

• RAITA cebula - 1 szt; imbir - 1/2 łyżeczki; jogurt naturalny - 1 szt; kukurydza - 1 puszka; ogórek - 1 szt; pasta Curry - 1/2 łyżeczki; pikle czosnkowe - 1/2 łyżeczki; sok z cytryny - 1 łyżeczka; sól - 1 szczypta.
  

Do jogurtu dodać imbir, czosnkowe pikle i pastę curry. Wrzucić kukurydzę i pokrojony w drobną kostkę ogórek. Cebule obrać z e skórki i drobno posiekać. Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, posolić i skropić sokiem z cytryny.

• PIEROŻKI SAMOSY 1 łyżka oleju (+ olej do głębokiego smażenia); 1 łyżeczka ziaren gorczycy; 6-8 listków curry; 1 łyżeczka kurkumy; 1 łyżeczka startego imbiru; 1 posiekana papryczka chili; 20 dag paluszków krabowych; mały pęczek kolendry; 10 dag mąki; 24 arkusze ciasta na samosy lub ciasta filo.
  
  

Rozgrzej łyżkę oleju, wsyp ziarenka gorczycy, dodaj listki curry, kurkumę, imbir i posiekaną chili, smaż, mieszając, przez 3-5 minut, aż przyprawy zaczną mocno pachnieć. Dodaj posiekane paluszki krabowe, posól do smaku, wymieszaj z posiekanymi listkami kolendry. Podgrzewaj kolejne 2-3 minuty. Wymieszaj mąkę z taką ilością wody, aby otrzymać jednolitą, gładką pastę. Ciasto na samosy (lub ciasto filo) podziel na 24 kwadraciki. Na każdym układaj porcję nadzienia i składaj w trójkąty. Sklejaj je za pomocą pasty z mąki i wody. Rozgrzej olej w głębokim rondlu o grubych ściankach. Aby sprawdzić, czy ma odpowiednią temperaturę, włóż kawałeczek ciasta. Jeśli usmaży się na rumiano w ciągu 30 sekund, tłuszcz ma odpowiednią temperaturę. Teraz wkładaj do oleju samosy, a gdy się usmażą, osączaj je z tłuszczu na papierowym ręczniku.

DANIA MIĘSNNE I RYBNE

PRZEPISY:

• KURCZAK TANDOORI 3 nieduże kurczaki (o wadze około 1 kg); 2 łyżeczki soli peklującej; 1/3 szklanki soku z cytryny; Marynata: -2 duże ząbki czosnku, - 1 łyżka posiekanego świeżego korzenia imbiru, - 1 łyżeczka rozdrobnionych w moździerzu i uprażonych nasion kuminu (kminu rzymskiego), - 1/2 łyżeczki rozdrobnionego w moździerzu kardamonu, - 1/2 łyżeczki ostrej papryki. - 1 łyżka słodkiej papryki, - 1/3 szklanki jogurtu naturalnego, - ghee albo zwykłe sklarowane masło lub lekki olej.
  
  Odetnij skrzydełka kurczaka, usuń mostek, tuszkę podziel na ćwiartki. Ostrożnie zdejmij skórę (skrzydełka, mostek i skórę możesz pozostawić np. do przygotowania bulionu lub bazy na sos). Kawałki kurczaka ponakłuwaj widelcem, ponacinaj w odstępach co 2 cm do głębokości 1 cm. Mięso przełóż do dużej miski, dodaj sól peklową i sok z cytryny, dobrze wetrzyj w mięso. Przykryj i odłóż na 30 minut. Wszystkie składniki marynaty zmiksuj w blenderze na gładki sos. Marynatą polej kurczaka, wymieszaj, aby każdy kawałek był nią dobrze pokryty. Ponownie przykryj i marynuj przez co najmniej 4 godziny w temperaturze pokojowej lub wstaw na noc do lodówki. Co jakiś czas musisz mięso odwracać w marynacie. Jeśli włożyłaś kurczaka do lodówki, wyjmij go na godzinę przed przygotowaniem. Rozgrzej piekarnik do temperatury 250°C, wyjmij kurczaka z marynaty, natrzyj ghee lub olejem i ułóż w szerokiej brytfannie lub na blasze. Ustaw na środkowym poziomie piekarnika, piecz przez 25-30 minut. Tak przygotowanego kurczaka możesz także upiec na grillu.
  
  
• JAGNIĘCINA Z KASZMIRU 12 żeberek jagnięcych; 1 łyżeczka sproszkowanego imbiru; 1 łyżeczka pieprzu cayenne; 4 kapsułki kardamonu; 2 kawałki cynamonu; 6 goździków; 2 listki laurowe; 1 szczypta startej gałki muszkatołowej; 2 łyżeczki nasion kolendry; 1 litr mleka; gęsty jogurt; rzadkie ciasto naleśnikowe z mąki besan z ciecierzycy (lub mąki kukurydzianej) i wody; ghee lub olej do smażenia- sól.
  Przyprawy włóż do kawałka gazy i zwiąż, formując woreczek. Rozgrzej mleko w garnku. Włóż mięso i przyprawy, podgrzewaj na małym ogniu, aż płyn wyparuje, a mięso będzie miękkie. Każde żeberko zanurzaj najpierw w jogurcie, następnie w cieście. Wkładaj do gorącego ghee lub oleju, smaż na złoty kolor. Uwaga: jeszcze surowe mięso można przed gotowaniem natrzeć czosnkiem.
  
  
• KREWETKI W SOSIE MUSZTARDOWYM 5 łyżek oleju (np. winogronowego); 2 łyżeczki ziaren gorczycy; 2 łyżeczki ziaren czarnuszki; 8-10 ząbków czosnku; 2 cebule pokrojone w piórka lub w cienkie cząstki; 3 pomidory pokrojone w kostkę; 2 łyżeczki kurkumy; 3 łyżeczki pieprzu kajeńskiego wymieszanego ze słodką papryką (proporcje dowolne; jeśli lubisz potrawy ostre - użyj więcej pieprzu kajeńskiego); 2 łyżeczki zmielonego kuminu (kminu rzymskiego); 2 łyżeczki grubo zmielonych nasion gorczycy; 2 łyżeczki soli; 15 dag mielonych migdałów; 1 kg krewetek (mogą być mrożone lub z puszki).
  

Na patelni lub w rondlu o grubych ściankach rozgrzej 3 łyżki oleju. Dodaj całe ziarna gorczycy i czarnuszkę. Gdy gorczyca zacznie pękać i strzelać, dodaj czosnek i podgrzewaj około 30 sekund. Teraz dodaj cebulę, podgrzewaj 12-15 minut, mieszając od czasu do czasu. Cebula powinna się ładnie zeszklić, ale nie przyrumienić. Dodaj pomidory, podgrzewaj 6-8 minut na mniejszym ogniu. Następnie dodaj kurkumę i paprykę, kmin rzymski, mieloną gorczycę i sól. Wymieszaj i duś przez 3-4 minuty. Dodaj mielone migdały, ponownie dokładnie wymieszaj. Zmniejsz ogień, duś około 8-10 minut, aż zobaczysz, że zaczyna oddzielać się olej. W osobnym rondlu rozgrzej resztę oleju. Włóż krewetki, ciągle mieszając, smaż, aż będą różowe (trwa to 1-2 minuty). Włóż je do przygotowanego sosu, gotuj jeszcze minutę lub dwie. Podawaj od razu po przygotowaniu.

SŁODYCZE Ciastka i desery powstają głównie na bazie mleka.
Północ: khir (indyjski odpowiednik puddingu ryżowego), kulfi( bardzo kaloryczne lody orzechowe).
Południe: chałwy z marchwi, kaszy manny, jajek kończąc na pełnoziarnistej mące.

DANIA KUCHNI POŁUDNIOWEJ Podstawą jest ryż dodawany do zup na bazie dhalu. Popularnością cieszy się proszek sambar- mieszanka kolendry, nasion kozieradki, kminku i ostrej asafetidy. Dla podkreślenia walorów smakowych chili i inne przyprawy podgrzewa się na oleju, a następnie polewa sie nimi potrawy. Suszone warzywa, przygotowane na ostro mięso i ryby są podawane z ryżem oraz zsiadłym mlekiem i ostrymi piklami.

RESTAURACJE INDYJSKIE:

KRAKÓW : 1.Restauracja PADRE Kuchnia Indyjska i włoska, 2.INDUS TANDOOR , 3.BOMBAJ TANDOORI.

WARSZAWA: 1.Restaurant India Curry , 2.Tandoor palace.

Japonia

Harajuku i kosupure

Harajuku to dzielnica Tokio przyciągająca uwagę Europejczyków i Amerykanów poprzez młodzież, która w wolnych chwilach pozbywa się szkolnych mundurków i przemienia w nowe postacie. Styl Harajuku narodził się w latach 70., kiedy właśnie w tej części miasta zaczęły powstawać sklepy z designerskimi ubraniami zupełnie odmiennymi od formalnych strojów. Nietypowe kroje ubrań umożliwiły Harajuki girls( tzn. dziewczyny wolne od codzienności) odreagowywanie codziennego napięcia m.in. poprzez kupno takiej odzieży.

W weekendy można przeważnie spotkać rzeszę młodych ludzi odzianą w kreacje przywołujące na myśl bohaterów mang (japońskie komiksy), a także piosenkarzy rockowych. Taki zwyczaj przemieniania się w kogoś innego nazywany jest kosupure lub cos-play. Słowa wywodzą się z angielskiego wyrażenia costume play. Młode Japonki zwykle szykują się w toalecie kolejki Yamanote, która została powiększona i wyposażona w ogromne lustra specjalnie dla nich. Następnie wychodzą na miasto i naśladują postacie z kreskówek i komiksów. Niekiedy nawet kopiują ich ruchy i zachowania. Często spotykane style to:
*gothic lolita- swoim wizerunkiem starają się przypominać porcelanowe wiktoriańskie laleczki, połączenie małej dziewczynki w czerni z wiktoriańską damą; zapinane pod szyją bluzki z bufiastymi rękawami, aksamitki, gorsety, kapelusiki, koronkowe suknie z falbanami, stylowe parasole, torebki itp. ,
* classical lolita -prezentujący się niezwykle dojrzale i patetycznie,
* sweet lolita -charakteryzujacy się wielokolorowością, cukierkowością i zalotnością,
*decora- stroje polegające na założeniu na siebie jak największej ilości dodatków,

Prawdziwą popularność dzielnica zdobyła głównie dzięki fotografowi Schoichi Aoki, który stworzył japoński magazyn "Fruits" przypatrujący się modzie, trendy z Harajuku. A w 2001 roku najciekawsze zdjęcia zostały zebrane w album i wydane przez Phaidon. Gwen Stefani również rozsławiła oryginalność harajuki girls, którym zadedykowała swoją piosenkę,a nawet zaprosiła 4 Japonki do współpracy przy swoich teledyskach.


Więcej zdjęć na:
http://images.google.pl/images?um=1&hl=pl&lr=&q=harajuku&btnG=Szukaj+obraz%C3%B3w
http://bitterlykankan.multiply.com/photos/album/44
http://www.flickr.com/photos/ajpscs/sets/72157594494899100/
http://photobucket.com/images/harajuku/