Japonia

GEJSZA


Termin Geisha (niekiedy geiko) składa się z wyrazu gei (sztuka) i sha (człowiek), czyli "człowiek sztuki" lub "kobieta zajmująca się sztuką". Początkowo gejszami zostawali tylko mężczyźni, ale z czasem profesja została przejęta i zdominowana przez kobiety. Dla odróżnienia nazywano je onna geisha czyli "kobieta gejsza", zaś mężczyzn otoko geisha. Gejsze są nie tylko artystkami praktykującymi obrzędy, tradycje japońskiego świata, również mistrzyniami w sztuce konwersacji, tańca, śpiewu i gry na tradycyjnych instrumentach japońskich (np. na shamisenie - trzystrunowym instrumencie szarpanym). Zajmują się też kaligrafią, ikebaną (sztuka tworzenia bukietu). Ale zanim nabędzie tych wszystkich umiejętności i nauczy się poruszać się z pełną gracji musi przejść wieloletnie "szkolenie", które wiąże się z całkowitym zerwaniem kontaktów z rodziną.

KANDYDATKI NA KOBIETY ZAJMUJĄCE SIĘ SZTUKĄ

W dawniejszych czasach, młode dziewczynki zostawały gejszami nie z własnego wyboru.Były sprzedawane przez rodziny, które nie były w stanie utrzymać ich,a co dopiero zapewnić pomyślnej przyszłości. Tradycyjna nauka gejszy zaczynała się, gdy dziewczynka kończyła sześć lat, sześć miesięcy oraz sześć dni. Tę liczbę w Japonii uznawano za pomyślną, szczególnie dla początkujących.
Obecnie kandydatkami zostają najczęściej piętnastoletnie dziewczyny, które zwykle pochodzą z typowych rodzin klasy średniej. Przyczynami chęci ich wstąpienia może być zachwyt nad urokliwym wyglądem maiko(gejsz praktykujących, które mają bardziej kolorowe stroje niż starsze),chęć zapoznania się z takim trybem życia,a niekiedy nawet nadzieja na spotkanie i poślubienie znanej gwiazdy .
Ale kształcenie wymaga ścisłego przestrzegania wszystkich reguł oraz zamieszkania domu zwanym okiya.

PROCES KSZTAŁCENIA

* pierwszy etap zwany Shikomi: czyli uczennica najniższego szczebla, do jej zajęć należy szorowanie podłóg, dbanie o schludny wygląd , nauka podstaw tańca lub gry na shamisenie, bębenku czy flecie. W tym czasie przyzwyczaja się do przybierania odpowiedniej postawy ciała, podejścia do życia oraz przestrzegania restrykcyjnych zasad panujących w domu publicznym. Często dzień wypełniony obficie obowiązkami kończy się czekaniem nawet do późnych godzin nocnych w pozycji siedzącej w przedsionku na gejsze wracające z przyjęć. A następnego dnia muszą być już 6 lub 7 rano gotowe na kolejne zadania. Pod koniec okresu odbywa się egzamin z tańca,który decyduje o przejściu do następnego etapu. Dawniej en okres był bardzo istotny dla małych dziewczynek. Matka domu oceniała zdolności dziewczynki i decydowała czy powinna się uczyć tańca czy muzyki. Niektóre dziewczyny, musiały niestety nadal pełnić rolę służących, innym przeznaczony był gorszy los- zostawały oddane do domu publicznego na moce tego samego kontraktu. Jedyną pociechą stanowiła dla nich świadomość, że przez cierpliwe oddanie się swemu losowi, wypełniają swój moralny obowiązek wobec rodziny.
* drugi etap to minarai: oznacza "patrząca i ucząca się", etap ten trwa znacznie krócej niż poprzedni, minarai jest zabierana przez starszą siostrę do herbaciarni, gdzie w skupieniu obserwuje całe przyjęcie. Uczy się także sztuki konwersacji, sposobu nalewania i podawania sake, noszenia tradycyjnego stroju oraz charakterystycznego makijażu.
*Niegdyś około 12-ego roku życia (teraz wychowanie trwa krócej i zaczyna się później)dziewczynka stawała się maiko , czyli młodą gejszą charakteryzującą się kolorowym kimonem z szerokimi rękawami, sięgającymi ziemi oraz dużą ilością ozdób we włosach.
*Geiko zostaje starsza i doświadczona gejsza, która powinna być poważna i spokojna, wtedy wywija kołnierz w kimono, w celu odsłonięcia karku, który uznawany jest przez Japończyków za najbardziej erotyczną część ciała.

STRÓJ

Kimono

Kimono jest robione specjalnie dla każdej gejszy na zamówienie,a jego wzory nie powtarzają się.Dla młodych maiko są bogato zdobione motywami danej pory roku(liście klonu, żurawie, chryzantemy), które malowane są ręcznie naturalnymi barwnikami. Im starsze gejsze w swym fachu, tym mniej ozdobiony,a bardziej skromny jest ich strój. Stroje geiko nie mają motywów powyżej pasa. Cena kimona waha się pomiędzy 15 tysięcy a 7 milionów jenów.

Kołnierz

Istotny jest kołnierz kimona,którego kolor jest symbolem starszeństwa wśród gejsz. U maiko występują czerwone ze srebrną nicią, a białe u geiko.

Obi

Nieodzowną częścią stroju jest pas tzn. obi. Na nim również występują wzornictwa i są projektowane do każdego, konkretnego kimona. Standardowe wymiary wynoszą 4 m długości i 30cm szerokości. Wiązanie pasa obi z tyłu miało niegdyś bardzo ważne znaczenie, gdyż odróżniało to gejsze od kurtyzan, które wiązały swe obi z przodu, na znak seksualnej dostępności dla tego, kto zapłaci najwięcej. Istnieją też trzy zasadnicze dodatki do obi dla maiko (geiko tonują wszystkie elementy ubioru): obi-jime (plecionka do obi), odbi-dome lub pocchiri (klamra do obi) oraz obi-age (szarfa podtrzymująca obi). Wszystkie, widoczne jeden spod drugiego, świadczą o pieniądzach i pracy zainwestowanych w artystkę noszącą je.

Dodatki

Jednym z akcesoriów są papierowe parasolki wykonane bambusa i pokryte bogato zdobionym papierem. Kolejnym dodatkiem do stroju jest też pokryta jedwabiem torebka w kształcie koszyczka.

Obuwie

Maiko noszą specyficzne obuwie na dziesięciocentymetrowych platformach zwanymi okobo, a Geiko noszą geta, czyli o wiele niższe drewniane klapki, które jednak mają w poprzek podeszwy przymocowane dwa klocki, co przypomina mały mostek.

UCZESANIE

Maiko noszą doskonale wykonane fryzury. Włosy czesze się najpierw z użyciem wosku, co ułatwia otrzymanie pożądanej fryzury. Istnieje pięć fryzur, które przygotowuje się na odpowiednie chwile, np. Nowy Rok czy ostatni miesiąc kariery maiko. Zaś Geiko nosi peruki.Wymaga są 3 trzy peruki z różnym uczesaniem. Oprócz tego, starsza gejsza rezygnuje z co miesięcznych zmian szpilek. Latem nosi jadeitowe a zimą koralowe.

MAKIJAŻ

Gejsze malują twarz, szyję dekolt i kark białą farbką, uzyskiwaną na bazie naturalnych składników. Nie pomalowany kształt na karku otrzymuje się poprzez przyłożenie odpowiedniego szablonu. Na ważne okazje, n a karku pozostawia się trzy nie pomalowane pasma skóry. Później gejsza pudruje twarz, czerwoną kredką obrysowuje oczy, maluje brwi (które przed są golone lub wyskubywane) oraz maluje wargi. W zależności na jakim szczeblu jest gejsza, w taki sposób maluje wargi, np. maiko malują tylko dolną wargę, górna warga jest pokryta białą farbką, przez co wydaje się być niewidoczna. Geiko natomiast malują całe wargi.

W przeszłości gejsze odgrywały znaczącą rolę w gospodarce i polityce swego kraju. Niejedna zostawała żoną bogatego urzędnika mającego ogromne wpływy.(np. O-koi-san czy Momokichi). Najładniejsze i najlepsze często zyskiwały wpływowych protektorów zwanych danna, którzy sponsorowali ich naukę, występy, stroje a czasami nawet mieszkania Danna mógł zostać każdy kto miał pieniądze, gdyż koszt sponsorowania takiej damy był wysoki. W zamian zyskiwał duży prestiż w towarzystwie.

Filmiki- taniec:
http://pl.youtube.com/watch?v=rebiXeM7h50
http://pl.youtube.com/watch?v=-eqSVi2YNP8
http://pl.youtube.com/watch?v=S6P2k4f3GC4
http://pl.youtube.com/watch?v=JzBvAbdMS44